16 februari 2022
Het hebben van werk is de beste sociale zekerheid
Laatst las ik een sterke column van een zeer bekende pensioenprofessional én -spreker over de over de do’s en don’ts van pensioenindexatie. Na ingangsdatum pensioen. Deze advocaat stelt dat je feitelijk alleen moet snappen hoe hoog het kapitaal moet zijn dat je nodig hebt op het moment dat je met pensioen gaat. Met voldoende bewustzijn over de waarde van de euro in de toekomst. In de loop der jaren na pensioen ingang heb je vervolgens juist minder geld nodig in plaats van meer. Natuurlijk wel handig om eerst nog even slim gebruik te maken van alle mogelijke flexibele features.
Vrij logisch allemaal. Maar er wordt wel heel ingewikkeld over gedaan. Wat geresulteerd heeft in een systeem dat nog maar zeer moeizaam wordt begrepen. Hoe zou dat nu komen?
Dan eens kijken naar mensen die worden getroffen door arbeidsongeschiktheid. Zij ‘ontvangen’ allemaal zonder uitzondering een harde les in ‘financieel bewustzijn’. Voor hen wordt het echt ingewikkeld. Want het NU is voor hen nog belangrijker geworden. Hoe zorgen dat het inkomen voor NU voldoende is. Het inkomen voor de TOEKOMST (in de volksmond ‘pensioen’; let op: arbeidsongeschiktheidsinkomen is óók pensioen) is dan letterlijk van latere zorg.
“Het hebben van werk is de beste sociale zekerheid”. Vanuit Inkomen, maar ook vanuit de sociale positie bekeken. Allebei even belangrijk, de laatste vaak erg onderschat. Maar hoe blijf je aan het werk als je nog maar beperkt fysiek of mentaal in staat bent arbeid te leveren. En nog steeds in staat bent duurzaam iets te doen? Althans dat vindt het UWV. Hoe lang heb je dan om jezelf, voor wat je nog kan, bij te scholen en weer geschikt en aantrekkelijk voor de arbeidsmarkt te maken. Dus dan ben je ziek en dan krijg je die enorme onzekerheid er allemaal nog extra bij.
Gelukkig hebben we in Nederland het beste (maar ook top 3 qua duurste) sociale zekerheid systeem van de hele wereld. En zou het toch moeten lukken minimaal vanaf het 2e jaar in de periode die de Wet verbetering Poortwachter werkgevers verplicht om het loon door te betalen alvast te kijken naar een andere toekomst? Gelukkig wordt deze periode gevolgd door de periode waar een loongerelateerde uitkering centraal staat. Geeft toch, na 2 maandjes 75%, 70% van maximaal het max dagloon. Oke, de WW rechten worden dan ook opgesoupeerd, kan soms bij tussentijdse terugval naar -35% vrij snel een probleem geven. Echt spannend wordt het natuurlijk pas wanneer je een vervolguitkering moet gaan ontvangen. Dat wil je natuurlijk niet! Iedereen in die positie wil natuurlijk in de loonaanvulling komen. Met een beetje ‘mazzel’ en afhankelijk van je arbeidsverleden kan tussen de eerste dag ziek zijn en het mogelijke zwaard van de vervolguitkering 5 jaar tussen zitten. Maar dan moet je wel bij een werkgever zitten of hebben gezeten waar PAWW rechten in de CAO zijn afgesproken.
Hartstikke helder toch … begrijpt iedereen …?!
Gelukkig zijn daar de verzekeraars die hand in hand deze medewerker helpen met het vinden van een baan, oftewel het voldoende benutten van de restverdiencapaciteit. En niet alleen maar netjes het inkomen aanvullen. In de regel gaat dát wel goed. Hopelijk helpt de hiaat- en/of de Excedent verzekeraar proactief op het moment dat de verzuimverzekeraar het stokje overgeeft. Liefst al na 1 jaar als concreet het 2e spoor traject in beeld is. Natuurlijk is er nog altijd een bodemuitkering voor het geval je net niet voldoende geblesseerd bent geraakt. En aan de zijlijn staat de PVI verzekeraar te trappelen in te springen en te helpen. Zodat de pensioenopbouw naar de toekomst toe gewoon doorgaat. Met zelfs misschien wel een beetje extra pensioen, omdat onze zieke medewerker kan blijven werken voor het deel dat hij nog kan.
Dan is het natuurlijk wel handig dat al deze voorzieningen überhaupt staan opengezet. En de verzekeraars vervolgens automatisch met elkaar samenwerken.
Klinkt deze BLOG wat cynisch?
Ja, uiteraard. Het goed aan elkaar knopen van de keten vraagt veel. In de basis klopt het allemaal en zit er ook een doordacht idee achter. Maar wie regisseert nu dat al deze stakeholders ten dienste staat van deze zieke- of arbeidsongeschikte medewerker. Die het logischerwijs al druk genoeg heeft met de zorgen over zichzelf.
Dat er in deze ‘estafette’ geen stokjes op de grond vallen. En dat de medewerker snapt waar hij mee te maken heeft? Financieel gezien, maar ook het krijgen van daadwerkelijk hulp op het juiste moment.
Dat is één van de redenen waarom het NL WIA Instituut is opgericht. Mede om te zorgen dat alle beschikbare voorzieningen (en let op: een beetje ‘casus’ kan al zomaar gaan, om schrik niet, 500k – 1 mio euro …) echt worden ingezet ten dienste van deze medewerker.
Dat noemen wij bij het NWI zorgen voor Grip & Regie. Op het proces én de claim!
- Waarom het NWI is opgericht
- Geen stokjes laten vallen
- Werknemer centraal
- Ketenregie
- Financieel bewustzijn