85% loondoorbetaling bij ziekte, maar van welke uurloon?
In veel cao’s of arbeidsovereenkomsten wordt afgeweken van de wettelijke loondoorbetalingsplicht van 70% van het loon tijdens ziekte. Vaak wordt het eerste jaar 100% doorbetaald en het tweede jaar 70%. De kwestie bij de kantonrechter Amsterdam betreft een werknemer van bedrijf X die claimt dat zijn bonus en loonsverhoging tijdens ziekte die gekoppeld was aan detachering moeten worden doorbetaald. WG betwist dit omdat de werknemer niet declarabel was tijdens ziekte en de loonsverhoging verbonden was aan een detachering die eindigde door ziekte. Daarom betaalde WG 85% van het oorspronkelijke loon, zonder bonus, omdat de werknemer als ‘bankzitter’ werd beschouwd.
Wat vindt de rechter?
De rechter heeft de cao van WG onderzocht en geconstateerd dat deze geen duidelijke richtlijnen bevat over wanneer het geldende loon moet worden vastgesteld. Na zorgvuldige overweging heeft de kantonrechter geconcludeerd dat de werknemer niet simpelweg kan worden geclassificeerd als een ‘normale’ bankzitter, waarvoor geen opdrachten meer beschikbaar zijn. Dit is omdat de werknemer zijn opdracht verloor vanwege arbeidsongeschiktheid, en dus niet vanwege een gebrek aan beschikbare opdrachten.
De rechter heeft geen aanwijzingen gevonden dat de opdrachtgever de detachering zou hebben beëindigd als de werknemer niet ziek was geworden. Hierdoor wordt het argument van WG dat de loonsvermindering tijdens ziekte gerechtvaardigd zou zijn, in twijfel getrokken. De kantonrechter concludeert dat het onrechtvaardig zou zijn als de werknemer een veel grotere inkomensdaling zou moeten accepteren dan andere zieke werknemers van WG, die slechts een inkomensdaling van 15% van hun brutoloon zouden ervaren.
Dientengevolge heeft de kantonrechter besloten dat de tijdelijke loonsverhoging, die verbonden was aan de detachering, ook tijdens ziekte moet worden doorbetaald. Bovendien moet WG volgens de rechter ook de (gemiddelde) bonus tijdens ziekte doorbetalen. De bonus wordt beschouwd als een beloning voor de arbeid van de werknemer, aangezien het een prestatiebonus betreft die wordt toegekend op basis van de extra uren die de werknemer heeft gewerkt. Daarnaast wordt gesteld dat er geen duidelijke intentie van de cao blijkt om af te wijken van de wettelijke regelingen omtrent loondoorbetaling tijdens ziekte, waarin een arbeidsongeschikte werknemer recht heeft op doorbetaling van zijn of haar bonus.