Kans of toch wel een gevaarlijke ontwikkeling?
Slechts kort geleden is de Veegwet SZW 2022 vakkundig als hamerstuk via de 2e en 1e kamer aangenomen. De beroepsvereniging van casemanagers (het RSC) heeft met duidelijke gefronste wenkbrauwen terecht vrij stevig stelling genomen tegen een aantal voorgenomen en nu definitieve besluiten.
Zoals het doorbelasten van voorschotnota’s bij eigenrisicodragers en het beperken van reclamatie termijnen ZW gerechtigden tot 1 jaar na einde loondoorbetalingplicht. Verdient allemaal niet de schoonheidsprijs.
De controle en de rekening wordt feitelijk (wederom) bij de werkgevers neergelegd. Terwijl redelijkheid en billijkheid van hoe met elkaar samenwerken en elkaar te versterken ver te zoeken is. En let op hé: UWV heeft best veel informatie beschikbaar. Maar als werkgever zijn vinger niet opsteekt, betaalt hij/zij gewoon de rekening. Voor een jaar of 10 slechts …
Vinden wij altijd lastig te begrijpen als je echt vanuit gezamenlijke doelen werkt.
En natuurlijk wordt een voorschotnota gecorrigeerd door het UWV zodra de beschikking definitief wordt afgegeven. Dit kan gezien de achterstanden inmiddels een maand of 10 duren. En of dit allemaal goed gaat is afwachten, trackrecord van zorgvuldigheid is niet altijd even groot. Dus nog meer controle is essentieel. En daarmee direct kostenverhogend voor een werkgever met grosso modo meer dan 25 werknemers in dienst.
Derde maatregel
En nu dan in korte tijd de derde maatregel van UWV om de berg achterstanden te verkleinen. En om de te grote instroom te managen. UWV geeft WIA beschikkingen af zonder dat de verzekeringsarts een oordeel velt. Wettelijk hartstikke verboden. Iets wat ook wordt aangegeven in Trouw van vrijdag 14 jan jl.
Doordenkend wel een interessante ontwikkeling. Impliceert dit direct dat het advies van de bedrijfsarts min of meer leidend wordt? Dat is een maatregel die zeer recent van de kar gevallen is. Is het UWV aan het pilotten? Een kans? Voor de zieke werknemer wordt het dan duidelijker. Het WIA instituut heeft het altijd gek gevonden dat het voor een zieke werknemer onduidelijk is wat het resultaat aan het einde van het traject wordt, terwijl een arts, de bedrijfsarts, 2 jaar intensief is betrokken. Als je niet in de materie zit, vrij lastig te begrijpen allemaal.
In het artikel lezen wij dat dossiers ‘boven de 60 jaar’ worden behandeld. Gaan we hiermee de poort openen via de WIA massaal iedereen boven de 60 weer met pensioen te sturen, waarbij de rekening verkapt naar werkgevers gaat? Allemaal 80-100’tjes? En hoeveel terecht/onterecht? Toch gauw zo’n 7 jaar doorbelasting met een maximale LGU periode. Met laatste salarissen die waarschijnlijk boven de gemiddelde lonen liggen. Er kan zomaar in die jaren 120k aan de werkgever doorbelast worden. Per casus wel te verstaan. De loondoorbetalingsrekening van 2 jaar hebben de werkgevers dan al voldaan.
Wij kunnen het ons heel goed voorstellen dat werkgevers hiermee nog veel strenger gaan kijken of ERD-schap wel zinvol is. Zeker waar de sector ook in de berekeningen meegenomen kan worden. Dus bij minder dan 100 FTE.
Het WIA instituut ziet nog een ander belangrijke aandachtspunt. Want als de maatregel kort termijn is ingegeven (achterstanden wegwerken, aanhoudende stroom beoordelingen is teveel) kan vrij snel belangrijke kennis weglekken bij werkgevers. Dat willen we niet in Nederland, want gezien de demografie hebben we iedereen nodig die kan werken. Kennis die je als werkgever graag (deels) wil behouden. Wellicht dat je via beroep en bezwaar de werknemer alsnog aan je kunt blijven binden. Maar wil deze werknemer dan nog wel gemotiveerd aan de slag blijven. Die ziet een mooi vervroegd pensioen opeens binnen handbereik. Pensioen waar de opbouw volledig betaald doorloopt. Daar gaat je zorgvuldig opgezette ouderenbeleid.
Dit allemaal buiten de mogelijke effecten op de betaalbaarheid van de sociale zekerheid.
